آن چنان داغ تو بر روی دلم سنگین است           که بهار فرجت حسرت فروردین است

محض امسال نه این غصۀ چندین قرن است           قـصّۀ درد فـراق تو غـمی دیرین است

سـال هــا در پــس آه دل مـا مـی گـذرنـد            پـشت ایّـام بـدون تو بسی نفـرین اسـت

لحظۀ ناب شکوفا شدنم در روضه است           هرکجا حرف بهار است بهارم این است

اشک،چون بادۀ نابی ست که سرمستی آن           با وجـود همۀ شـوری آن شـیرین است

بر خـلاف هـمه؛ امسـال لـبـاسم... قـلـبم           با سیـــاهی غـــم فاطــمیه رنگین است

وه چه سالی شود امسال که از آغـازش           نـایم از نغـمۀ یا فـاطـمه آهـنگـین است

باغـبـان! دور کن از حائل در یاسَ ت را           غنچه ات در خطر حملۀ یک گلچین است